در توقیعی از امام زمان آمده است:

اگر شیعیان ما در وفا نمودن به عهد و پیمانی که از ایشان گرفته شد، همسو و یک‌دل شوند، دیدار ما از ایشان به تأخیر نخواهد افتاد. ظهور ما به تأخیر نیفتاده مگر به سبب اعمال ناپسندی که از ایشان سر می‌زند و خبر آنها به ما می‌رسد.

 سوالی که پیش می آید این است که این عهد و پیمان چیست ؟ ما چه عهدی با مولایمان بسته ایم ؟...

بهتره به زیارت حضرت صاحب الامر (ع) در سرداب مقدس که در کتاب مفاتیح الجنان آمده است نگاهی بکنیم و از خود این سوال را بپرسیم که آیا خود ما نیستیم که باعث تاخیر در  امر فرج شده ایم؟در این زیارت داریم:

 

 وَاُشْهِدُكَ يا مَوْلاىَ بِهذا ظاهِرُهُ كَباطِنِهِ، وَسِرُّهُ كَعَلانِيَتِهِ، وَاَنْتَ‏

گواه گيرم تو را اى سرور من بدانچه گفتم كه ظاهر و باطنش يكسانست و نهان و آشكارش يكى است‏

 الشَّاهِدُ عَلى‏ ذلِكَ وَهُوَ عَهْدى‏ اِلَيْكَ، وَميثاقى‏ لَدَيْكَ، اِذْ اَنْتَ نِظامُ‏

و تو گواهى بر اين، و اين عهد و پيمان من است در پيش تو چون توئى نظام بخش‏

 الدّينِ، وَيَعْسُوبُ الْمُتَّقينَ، وَعِزُّ الْمُوَحِّدينَ، وَبِذلِكَ اَمَرَنى‏ رَبُ‏

دين و بزرگ متقين و عزت بخش مردمان يكتاپرست و به همين دستور داده است مرا پروردگار

 الْعالَمينَ فَلَوْ تَطاوَلَتِ الدُّهُورُ، وَتَمادَّتِ الْأَعْمارُ، لَمْ اَزْدَدْ فيكَ اِلاَّ

جهانيان و اگر طولانى گردد روزگارها و بدرازا كشد عمرها نيفزايد مرا درباره تو جز

 يَقيناً، وَلَكَ اِلّا حُبّاً، وَعَلَيْكَ اِلاَّ مُتَّكَلاً وَمُعْتَمَداً، وَلِظُهُورِكَ اِلاَّ مُتَوَقَّعاً

يقين و زياد نگرداند براى تو در من بجز محبت و جز توكل و اعتماد بر تو و جز انتظار و توقع ظهور

 وَمُنْتَظَراً، وَلِجِهادى‏ بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَرَقَّباً، فَاَبْذُلُ نَفْسى‏ وَمالى‏ وَوَلَدى‏

و پيروزيت و جز آنكه چشم براه آن باشم كه در پيش رويت پيكار كنم و جان خود و مال و فرزند

 وَاَهْلى‏ وَجَميعَ ما خَوَّلَنى‏ رَبّى‏ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَالتَّصَرُّفَ بَيْنَ اَمْرِكَ‏

و خاندان و خلاصه هر چه را خدا به من داده است همه را در راهت نثار كنم و همه را در اختيار امر

 وَنَهْيِكَ، مَوْلاىَ فَاِنْ اَدْرَكْتُ اَيَّامَكَ الزَّاهِرَةَ، وَاَعْلامَكَ الْباهِرَةَ فَها

و نهى تو بگذارم مولاى من اگر من آن دوران درخشان را درك كنم و آن پرچمهاى نمايان تو را ببينم پس من‏

 اَنَا ذا عَبْدُكَ الْمُتَصَرِّفُ بَيْنَ اَمْرِكَ وَنَهْيِكَ، اَرْجُو بِهِ الشَهادَةَ

همان بنده تو باشم كه خود را در اختيار امر و نهى تو بگذارم تا بلكه بدان وسيله در پيش رويت بشهادت رسم‏

 بَيْنَ يَدَيْكَ، وَالْفَوْزَ لَدَيْكَ، مَوْلاىَ فَاِنْ اَدْرَكَنِى الْمَوْتُ قَبْلَ‏

و در نزد تو كامياب گردم